داستان کوتاه

سلام به همه دوستای خوبم که مطمئنم منو بخاطر غیبتای طولانیم میبخشن

هنوز 3 تا امتحانم مونده

امروز بعد از یک امتحان طاقت فرسا اومدم، امتحانی که بادادن و تموم شدنش واقا یه بار بزرگ از شونه هام برداشته شد با اینکه حسسسسسسسسسسابی خستم و دیشب فقط دوساعت خوابیدم ولی چون خیلی دلم واستون تنگ شده بود گفتم بیام و فوری وبمو اپ کنم

یه داستان جالب در ادامه مطلب واستون میذارم، چندوقتیه خوندمش و حسابی فکرمو به خودش مشغول کرده امیدوارم خوشتون بیاد. ولی اگه امکانش هست واستون قبل خوندش همسرتونو صداکنین و باصدای بلند بخونینش

تقدیم به همه گلای شمعدونی که بنظر من همشون زیباترین مخلوقای خدا هستن و دلاشون ازجنس بلور...

توی مبل فرو رفته بودم و به یکی از مجلات مُدی که زنم همیشه

می خرد نگاه می کردم. چه مانکن هائی، چقدر زیبا، چقدر شکیل و تمنا برانگیز.

زنم داشت به گلدان شمعدانی که همیشه گوشه اتاق است

ور می رفت و شاخه های اضافی را می گرفت و برگ های

خشک شده را جدا می کرد. از دیدن اندام گرد و قلنبه اش لبخندی گوشه لبم پیدا شد ،

از مقایسه او با دخترهای توی مجله خنده ام گرفته بود...

زنم آنچنان سریع برگشت و نگاهم کرد که فرصت نکردم

لبخندم را جمع و جور کنم. گلدان شمعدانی را برداشت و روبروی من ایستاد و گفت:

نگاه کن! این گل ها هیچ شکل رزهای تازه ای نیستند که دیروز خریده ام.

من عاشق عطر و بوی رز هستم. جوان، نورسته،

خوشبو و با طراوت. گل های شمعدانی هرگز به زیبائی و شادابی آنها نیستند،

اما می دانی تفاوتشان چیست؟ بعد،

بدون این که منتظر پاسخم باشد اشاره ای به خاک گلدان کرد و گفت:

اینجا! تفاوت اینجاست. در ریشه هائی که توی خاک اند.

رزها دو روزی به اتاق صفا می دهند و بعد پژمرده می شوند،

ولی این شمعدانی ها، ریشه در خاک دارند و به این زودی ها از بین نمی روند.

سعی می کنند همیشه صفابخش اتاقمان باشند.

چرخی زد و روی یک صندلی راحتی نشست و کتاب مورد علاقه اش را به دست گرفت.

کنارش رفتم و گونه اش را بوسیدم.

این لذت بخش ترین بوسه ای بود که بر گونه یک گل شمعدانی زدم.

قدر گل شمعدانی

های خودتون رو بدونید..